American Thismiaจัดอยู่ในประเภทเต็ม แต่ความหลากบาคาร่าออนไลน์หลายของสายพันธุ์ก็มีความสำคัญเช่นกัน พืช 14 ชนิดใน Knapp และรายการใหม่ของ บริษัท มีเชื้อสายที่แตกต่างกันภายในสายพันธุ์ ตัวอย่างเช่น ลองพิจารณา wahoo ตะวันออกของ Cheatumในฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้และฝักเมล็ดของ wahoos ตะวันออก ( Euonymus atropurpureus ) ซึ่งเป็นไม้พุ่มชนิดหนึ่งที่มีถิ่นกำเนิดในภาคกลางและตะวันออกของสหรัฐฯ จะแตกออกเป็นลูกกวาดสีแดงและสีม่วง นักพฤกษศาสตร์สามารถค้นพบสายพันธุ์ต่างๆ ในป่า และผู้คนก็ปลูกมันในสนามหญ้า
การอนุรักษ์ต้นไม้ไม่เหมือนการสะสมแสตมป์ Knapp
และเพื่อนร่วมงานไม่ได้มองหาเพียงตัวอย่างหรือสองโรงงานเท่านั้น ในทางกลับกัน นักอนุรักษ์แสวงหาความผันแปรทางพันธุกรรมที่ทำให้พืชมีทางเลือกมากขึ้นสำหรับอนาคตที่จะเกิดขึ้นกับพวกมัน ความหลากหลายของอนุกรมวิธานคนหนึ่งอาจเป็น “ไม่มีอะไรพิเศษ” ของอีกคนหนึ่ง ดังนั้นผู้เขียนร่วมของบทความนี้จึงเห็นด้วยกับระบบการลงคะแนนที่จะระบุความแตกต่างของพืชที่คนส่วนใหญ่เห็นด้วยมีความโดดเด่น wahoo ตะวันออกของ Cheatum ทำการตัด
wahoo นี้เติบโตในพื้นที่เล็กๆ รอบดัลลาส รายงานล่าสุดในปี พ.ศ. 2487 ไม้พุ่มปรากฏในการประเมินว่าสูญพันธุ์ในป่า (อาจเกิดจากแมลง) แต่มีเครื่องหมายคำถามเกี่ยวกับสวน สถานที่สุดท้ายที่ทราบบนโลกที่ชาวตะวันออกของ Cheatum จากเท็กซัสอาจเติบโตคือ Jardin des Plantes ในปารีส Knapp ยกนิ้วให้และรอฟังอยู่
นอกจากนี้ เขายังรอฟังจากสวนพฤกษศาสตร์แห่งชาติลัตเวีย ความหวังสุดท้ายที่ทราบกันดีอยู่แล้ว คือต้นเดลาแวร์ ฮอว์ธอร์น ซึ่งตั้งชื่อตามรัฐบ้านเกิดของอเมริกา ต้นไม้ดอกเล็กสีขาวต้นนั้นมีชื่อว่าCrataegus delawarensisในปี 1903 โดย Charles Sprague Sargent ผู้อำนวยการคนแรกของ Arnold Arboretum แห่งมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดและเป็นผู้แบ่งปันพืชอย่างกระตือรือร้น
Knapp ได้ยินตอบกลับจากคำถามว่า Morton Arboretum ในเมือง Lisle
รัฐอิลลินอยส์ มีต้น Hawthorns ของซาร์เจนท์อีกชนิดหนึ่งคือC. fecunda “ฉันสงสัยจริงๆ เพราะสิ่งเหล่านี้สามารถระบุผิดได้ง่าย” Knapp กล่าว ทุกคนต้องรอจนถึงฤดูใบไม้ผลิหน้า เพราะลักษณะเด่นที่สำคัญปรากฏในดอกไม้
เมื่อต้นไม้กางกลีบดอกสีขาวออก แมตต์ ล็อบเดลล์ ภัณฑารักษ์คอลเลกชั่นสิ่งมีชีวิตของมอร์ตัน ถ่ายภาพดอกไม้สีขาวบนกระดาษสีขาว ผู้เขียนหนังสือเกี่ยวกับ Hawthorns ทางตะวันออกเฉียงใต้ตัดสินใจว่าต้นไม้เดี่ยวของ Morton เป็นต้นไม้สุดท้ายในสายพันธุ์ “มันเป็นช่วงเวลาที่ว้าวจริงๆ” Knapp กล่าว
เขามีอีกสามครั้งในขณะที่ทำงานในรายชื่อการสูญพันธุ์เพื่อทำให้ผู้ดูแลตกใจกับข่าวที่ว่าพวกเขากำลังจัดการพืชหายากที่หายากอย่างหายนะ การปล่อยให้สายพันธุ์หรือความหลากหลายลดน้อยลงเหลือเพียงไม่กี่คนเป็นฝันร้ายของการอนุรักษ์
C. fecunda โดดเดี่ยวเติบโตที่สวนรุกขชาติอิลลินอยส์ตั้งแต่ปี 1922 ไม่มีความกระฉับกระเฉงอีกต่อไป Lobdell กล่าว นั่นไม่เป็นลางดีสำหรับความพยายามในการขยายพันธุ์พืชในฤดูใบไม้ผลิหน้า “ถ้าเราจัดการเรื่องนี้ได้…เมื่อ 70 ปีที่แล้ว เราอาจมีทางเลือกมากกว่านี้” เขากล่าว
Lobdell พยายามทำอย่างนั้นเพื่อการอนุรักษ์ต้นโอ๊กสามสายพันธุ์ในอนาคต ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในตอนใต้ของสหรัฐอเมริกา เขาไปเก็บต้นไม้จากเซาท์แคโรไลนาถึงแอละแบมาเพื่อเริ่มธนาคารความหลากหลายทางพันธุกรรมของต้นโอ๊กในสวนรุกขชาติ “แทนที่จะมีต้นโอ๊กจอร์เจียเพียงสามต้น ทั้งหมดมาจากประชากรเดียวกัน เราอาจจะมี 50 หรือ 200 ต้นก็ได้” เขากล่าว
สิ่งที่น่าตื่นเต้นราวกับเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่สูญพันธุ์จากหน้าต่างรถหรือรักษาความหวังให้มีชีวิตอยู่เพื่อปาฏิหาริย์ในทุ่งหญ้าโคลนในปีหน้า สิ่งที่พืชต้องการจากมนุษย์จริงๆ คือละครน้อยลงและการวางแผนที่ชาญฉลาดยิ่งขึ้นบาคาร่าออนไลน์
